در نهایت با توجه به این پژوهش ها، در سال ۲۰۱۳ برای تشخیص اختلال ADHD اولین سیستم عصب روانپزشکی سنجش مبتنی بر نوار مغزی ( NEBA)، تاییدیه FDA را دریافت نمود. این سیستم برای تشخیص اختلال ADHD در افراد سنین ۶ الی ۱۷ سال در نظر گرفته شده است و مکمل تصمیمات بالینی روانپزشک است. برای اختلال های دیگر نیز تلاش هایی انجام شده است ولی تا کنون تاییدیه برای تشخیص اختلالی به غیر از ADHD با استفاده از نقشه مغزی صادر نشده است. بنابراین ما از طریق نقشه مغزی قادر هستیم فقط نابهنجاری های مغزی را شناسایی کنیم و در برخی از اختلال ها که همبسته های عصبی آن نیز شناسایی شده است می توانیم تا حدودی از نقشه مغزی به عنوان یک ابزار کمک تشخیصی استفاده نمایم.

مراجعین زمانی که درمانی را شروع می کنند در طی درمان برای بررسی روند درمان مورد ارزیابی قرار می گیرند. عمدتاً این ارزیابی ها از طریق پرسشنامه ها انجام می شوند، برخی اوقات مراجعین می گویند این موارد که ماحصل صحبت های خودم هست، شاید اشتباه باشد. از کجا می توان فهمید که وضعیت من بدتر و یا بهتر شده است. نقشه مغزی آزمونی است که بدون در نظر گرفتن شرح حال مراجع، به ما اطلاعاتی در مورد تغییرات مغزی مراجع می دهد. ما می توانیم با مقایسه کردن نقشه مغزی مراجع بعد از درمان با نقشه مغزی خط پایه (قبل از شروع درمان) تشخیص دهیم که چه تفاوتی در وضعیت مغزی مراجع در اثر درمان بوجود آمده است. آیا این تغییرات در جهت مثبت و یا منفی بوده است. تصویر ۱ نشان دهنده نقشه مغزی یک مراجع ۳۰ ساله مبتلا به وسواس فکری عملی است که به کلینیک اضطراب مرکز آتیه درخشان ذهن مراجعه نموده است. در نواحی پس سری مغز بتا بالایی وجود دارد که موید حالت های اضطرابی و وسواس وی می باشد. در عین حال که امواج سریع در مغز وی زیاد هستند به همان نسبت امواج آهسته کمی در مغز مراجع وجود دارد که این امر نشان دهنده سطوح پایین حالت آرمیدگی در مقابل حالت های برانگیختگی می باشد. همانطور که در شکل دو ملاحظه می فرمایید بعد از اتمام درمان میزان بتا بالا در نواحی پس سری کاملاً نرمال شده است. همگام با این بهبودی قابل توجه در الگوی امواج مغزی، تغییرات چشمگیری در علایم وسواس مشاهده شده که نمره ۴۰ در آزمون وسواس ییل براون در قبل از درمان، به نمره ۱۱ بعد از اتمام جلسات rTMS (تحریک مغناطیسی فراجمجمه ای) رسید.