از طریق یکی از آشنایان با کلینیک آتیه آشنا شدم و وقت کمیسیون اولیه گرفتم. بعد از پاسخ دادن به سوالات روانپزشک و روانشناس حاضر در جلسه و مطرح کردن مشکلاتم، روانپزشک توضیح داد که من مبتلا به اختلال افسردگی و اضطراب مختلط هستم. ایشان بعد از تجویز دارو، توصیه کردند که شروع همزمان درمان تکنولوژیک (TMS) و درمان غیرتکنولوژیک (روان درمانی) اثرگذاری درمانی بیشتری ایجاد می کند. در جلسات TMS روی مکانیسم های مغزی دخیل در مشکلات من کار می شد و جلسات روان درمانی نیز برای کمک به بخشی از مشکلات من ـ مانند احساس ناامیدی یا اعتماد به نفس پایین ـ که ریشه های روانشناختی داشت کمک کننده بود. روانپزشک بعد از ارائه توضیحات مرا به مدیر بخش خلقی ارجاع داد.

در بخش خلقی، مدیر بخش توضیحات بیشتری به من داد و سپس درمان TMS را به من معرفی کرد. ایشان توضیح دادند که در جلسات TMS هم روی علائم افسردگی و هم اضطراب من کار می شود و به تدریج هر دو علائم کاهش خواهند یافت. جلسات روان درمانی نیز مورد تاکید ایشان بود و توصیه کردند که هر دو درمان همزمان شروع شوند تا بتوان سریع تر و باکیفیت تر از درمان نتیجه گرفت.

جلسات درمانی را آغاز کردم. در جلسات TMS به منظور حل مشکل تمرکز، یکسری تمرین ها و بازی هایی را انجام می دادم که عمدتا تمرکز، حافظه و عملکردهای منطقی ذهن را به چالش می کشید و این باعث بهتر شدن تمرکزم به مرور زمان شد. با پیش رفتن روند درمان، شرایط خلقی ام بهبودی زیادی پیدا کرد. حالت های غمگینی و بی حوصلگی کمتر شد و انرژی بیشتری طی روز و در انجام کارهایم داشتم. کیفیت خوابم بهتر شد و موارد خیلی کمی پیش می آمد که کابوس ببینم. اضطراب و افکار منفی نیز کاهش یافتند. در انتهای درمان دلشوره و اضطراب کمی بابت مسائل دانشگاه و بی حوصلگی گهگاه در درس خواندن باقی مانده بود که قرار شد در جلسات روان درمانی بیشتر درباره این موضوعات صحبت کنم و از روان درمانگرم راهنمایی بگیرم. مدیر کلینیک خلقی به من توصیه کرد که روان درمانی را ادامه دهم و درمان TMS را نیز در ماه های آینده به صورت متناوب برای جلوگیری از علایم عود بیماری ام داشته باشم.