1. حذف پاره ای از هجاها: هجا به بخش های مختلف یک کلمه گفته می شود. در این نوع از خطای نوشتاری املا، کودک امکان دارد که بخشی از کلمه را ننویسد. این خطا مخصوصا در کلمات چندبخشی و بلند درست است. در این کودک به دلیل ضعفی که مخصوصا در حافظه کوتاه مدت و یا توانایی شنیداری خود دارد، نمی تواند بخش های مختلف را در حافظه ذخیره کند و یا صداهای بیان شده را تشخیص دهد و درنتیجه دچار خطای حذف هجا می شود.
2. قطعه قطعه کردن کلمه: در این حالت کودک کلمه مورد نظری را که به او برای نوشتن گفته می شود، امکان دارد که به صورت قطعه قطعه و بریده بریده بنویسد. در این حالت کودک نمی تواند درک کند که کلمه مورد نظر خود یک ماهیت مستقل دارد و باید حروف را سر هم و مرتبط با هم بنویسد.
3. چسباندن واژه ها و یا حروف به هم: این حالت برعکس مورد 2 می باشد. در این حالت، کودک مخصوصا در نوشتن حروف پایان کلمه مشکل دارد. او امکان دارد که دو کلمه پشت سر هم را که از هم مستقل هستند و دو معنی جداگانه دارند را به هم بچسباند و حرف آخر کلمه اولی را به حرف اول کلمه دومی بچسباند.
4. نوشتن واژه ها آن چنان که آنها را تلفظ می کند: این مشکل یکی از شایع ترین خطاها و مشکلات در نوشتن است. در واقع این کودکان به دلیل ضعفی که در ارتباط بین صدای حرف و شکل خود حرف دارند و به دلیل ضعف در شناسایی شکل درست کلمات در ذهشان، این خطا را دارند. در این حالت کودک صدایی را که گوینده تلفظ می کند، می نویسد. مثلا زمانی که گوینده می گوید «حمید» او از آنجا که «ح» را «ه» می شنود، درنتیجه می نویسد «همید». یا مثلا در نوشتن حروف «ق، غ» نیز زیاد این مشکل اتفاق می افتد.
5. اشتباه نوشتن واژه هایی که شکل نوشتن آنها با چیزی که بیان می شود، متفاوت است و کودک برای یادگیری شکل نوشتاری باید حتما صورت درست کلمه را حفظ کند. مثلا کلمه هایی مثل «خواهر»، «نوک»، «خروس» و امثال این کلمات.
6. یکی دیگر از مشکلات رایج در کودکان با اختلال نوشتن و املا، عدم ناتوانی در رونویسی و کپی کردن از روی یک متن خاص است. این نیز یکی از مشکلات رایج در این کودکان است. زمانی که یک متن به آنها داده می شود تا صرفا از روی آن بنویسند و نیازی نیست تا املا داشته باشند نیز این کودکان با دشواری مواجه هستند و درنتیجه به دلیل بی دقتی و ضعف در توانایی رونویسی و نوشتن، معمولا کلمات اشتباه و نادرست در مطالبی که رونویسی کرده اند، دیده می شود.

هر کدام از این اشتباهات و خطاهای املایی خود به تنهایی لازم است تا در رابطه با این مهارت و مشکل موجود، نگران شد. از آنجا نیز که رفع این مشکلات در عهده والدین خود به تنهایی نیست، لازم است تا زمان و وقت کافی برای معلمان و یا درمانگران اختلال یادگیری گذاشته شود تا بتوانند در زمان مورد نظر این مشکلات را پوشش بدهند. در غیر اینصورت، امکان اینکه هر کدام از این مشکلات خود به سال های بعدی تحصیل منتقل شود، بسیار زیاد است و درنتیجه با رها کردن آن، فقط مشکلی به مشکلات پیش رو افزوده خواهد شد. پس لازم است تا برای بهبود و رفع آنها تمرینات مخصوص و مناسبی طراحی شوند.