کلینیک اختلالات رفتاری و ھیجانی

کلینیک اختلالات رفتاری و ھیجانی

مرکز جامع اعصاب و روان آتیه

درباره کلینیک

خدمات

کادر درمانی

سوالات رایج

همکاری با ما

درباره کلینیک

l

امروزه، والدین علاوه بر سلامت جسم به سلامت روان و همچنین نحوه رفتار و سلوک فرزندان خود بسیار اهمیت می دهند. همانطور که می دانید کودکان در طول دوره رشد خود ممکن است به طور خواسته یا ناخواسته دچار اختلالات رفتاری هیجانی شوند و این والدین هستند که باید در حل این مشکلات بکوشند؛ بنابراین از همان ابتدای تولد کودک و در طی مراحل رشد، والدین با سوالات و مسائلی مواجه می شوند و به دنبال راهنمایی های تخصصی و اطلاعات به روز برای پاسخ به سوالات خود هستند.

مدیران این کلینیک پس از ارزیابی تکمیلی بر مبنای مشکل کودک و سن او روان ­درمانگر یا بازی­ درمانگرانی را برای کودکان برمی گزینند. والدین می توانند با مراجعه به کلینیک اختلالات رفتاری و هیجانی هرگونه سوال یا مشکل مرتبط با رشد جسمانی (زمان راه افتادن، حرف زدن) و مهارت های تحولی و نیز هر گونه چالشی در رابطه با اختلالات رفتاری هیجانی کودکان مانند پرخاشگری، لکنت زبان، شب ادراری، اضطراب، ناخن جویدن، خجالتی بودن … و یا حتی ارتقاء عملکرد و مهارت های فرزندشان و همچنین سوال‌هایی در مورد بهترین و جدیدترین روش های فرزند پروری و تربیت کودک و حل مشکلات زوجین که بر رفتار و عملکرد کودک تاثیر می‌گذارد را در جلسه ارزیابی با متخصصین مطرح نمایند.

در کلینیک اختلالات رفتاری و هیجانی با توجه به ارزیابی همه جانبه کودک و خانواده او، نه تنها مشکلات کودک بلکه شرایط زمینه ساز اعم از شیوه فرزند پروری ، نحوه تعامل همسران باهم ، مسائل هم شیرها و مشکلات فردی هر یک از والدین تشخیص داده شده و به درمانگران متبحر در این کلینیک ارجاع داده می شوند. بنابراین کودک در کلینیک اختلالات رفتاری و هیجانی در یک درمان سیستمی قرار می گیرد که بهترین و با دوام ترین نتیجه را در پی خواهد داشت.

کلینیک اختلالات رفتاری و هیجانی آتیه درخشان ذهن با دربرداشتن بهترین روان پزشکان و روانشناسان کودک و جدیدترین و سودمندترین ابزار تکنولوژی می تواند سهم بزرگی در کمک به تربیت کودکان و مواجهه با مشکلات، معضلات و اختلالات رفتاری هیجانی کودکان در حال و آینده داشته باشد. بدین منظور، کلینیک اختلالات رفتاری و هیجانی آتیه در پاسخ به این نیاز تشکیل شده است که با ارائه خدمات ارزیابی و درمان،تخصصی ترین خدمات را در مسیر دشوار فرزندپروری در اختیار خانواده ها قرار دهد. روندی که والدین پس از حضور در کلینیک آتیه طی می­ کنند بدین شکل است که در ابتدا کودکان و والدینشان به کمیسیون تشخیص مراجعه می ­کنند و پس از ارزیابی دقیق با استفاده از ابزارهای مصاحبه و آزمون­ های روان­شناختی توسط روانپزشک و روان ­شناسان مربوطه بنا به نوع مشکلی که دارند به کلینیک اختلالات رفتاری و هیجانی ارجاع داده می ­شوند.

خدمات

• روان درمانی کودک (انفرادی و گروھی)

• بازی درمانی (انفرادی و گروھی)

• آموزش والدین:

1 -انفرادی:

a .آموزش رابطھ والد – کودک

b .متمرکز بر فرزند پروری

c .متمرکز بر تعاملات زوجی

d .متمرکز بر تربیت جنسی

e .متمرکز بر تولد فرزند دوم ، سوم و .

کادر درمانی

اهداف درمانیسوالات رایج

جھت بررسی مسائل و مشکلات افراد از دیدگاه پزشکی و روانشناختی، حداقل یک روانپزشک و یک روانشناس در کمیسیون تشخیص آتیھ حضور می یابند. گاھی در کنار دو متخصص حاضر، یک یا دو
روانشناس یا روانپزشک دیگر نیز ممکن است جھت بررسی عمیق تر مشکل حضور داشتھ باشند. بنابراین کمیسیون ھای تشخیص کلینیک آتیھ حداقل با ٢ نفر و حداکثر با ۴ نفر تشکیل می گردند.

تغییراتی کھ در چندماه اخیر بھ صورت ناگھانی برای سبک زندگی ھمھ ما بھ وجود آمده است، باعث شده بسیاری از مسائلی کھ بھ صورت روتین و قانونمند بھ کودک ما حس امنیت می دادند، تغییر کنند و
ھمین برای کودک ما اضطراب و ترس از پیشامدھای پیش بینی نشده بھ ھمراه می آورد. متوجھ باشیم کھ بسیاری از بدرفتاری¬ھای کودک ما ریشھ در اضطراب و ترس او دارد و با بینش بھ این امر سعی کنیم
تا میزان اضطراب او را تعدیل کنیم: قبل از ھرچیز در مورد تغییراتی کھ بنا بھ شرایط، پیش آمده با کودکتان صحبت کنید، اطلاعات درست در مورد بیماری و راھھای خودمراقبتی بھ او بدھید و اطلاعات
نادرست او را اصلاح کنید، در طول روز ساعاتی را بھ بازی و فعالیت ھای لذتبخش با کودکتان اختصاص دھید و گوش شنوایی برای نگرانی ھا، ترس ھا، و دلتنگی ھایش بدون قضاوت یا سرزنش کرد ِن او
باشید. در صورتی کھ احساس می کنید اضطراب خودتان مانع از برقراری ارتباط صحیح با کودک می شود، حتما از خدمات تخصصی روانشناسی کمک بگیرید.

وجھ بھ مسائل فرزندپروری و مطالعھ در مورد چگونگی دنیای کودکان از بدو تولد کودکتان اھمیت دارد. اینکھ متوجھ باشیم چھ مقدار از نگرانی ھا و رفتارھای ما با کودکمان بھ جا و مناسب و چھ مقدار از آن
مخرب و نابھ جا می تواند باشد. اما یادمان باشد سمت دیگر این توجھ بھینھ، ممکن است نوعی وسواس بیش از حد در رفتار با کودک باشد کھ با چک کردن دائمی سبک فرزندپروری خودمان، ناخواستھ باعث
آسیب بھ رشد صحیح او شویم. پس از افراط نیز پرھیز کنید. مھمترین چیزی کھ در سنین زیر سھ سال می-تواند بھ شما کمک کند آگاھی و مطالعھ در مورد مراحل طبیعی رشد کودک است تا برخی نگرانی
ھایتان در مورد کودکتان را کاھش دھد. بھتر است بازی ھایی کھ در این سنین انجام می دھید بیشتر بازی ھای حسی-حرکتی و با تمرکز بر تقویت حواس پنجگانھ کودکتان باشد. بازی ھایی مثل پرتاب توپ
برای ھماھنگی دست و چشم، استفاده از ابزارھای شناخت و تجربھ لمسی رنگ ھا، و بازی ھایی کھ باعث تقویت رابطھ کودک و مادر از طریق لمس می شوند (مانند انواع ماساژھا). بھ یاد داشتھ باشید کھ در
این سنین، کھ ھنوز مھارت ھای کلامی شکل نگرفتھ اند، مھمترین ابزار کودک برای برقراری ارتباط با جھان پیرامون، بدن او و حسھای بدنی مرتبط با آن ھستند.

اسخ: عمده ترین دلیلی کھ باعث می شود در بحث قانونمندی و خودکار شدن کودکانمان برای انجام وظایفش بھ مشکل بربخوریم، نبود شفافیت در نوع تعریف قانون است. بھ یاد داشتھ باشید اولین چیزی کھ
باعث می شود کودک ما رغبت بھ اجرای قانون پیدا کند، این است کھ قانون برای تمام اعضای خانواده وجود داشتھ باشد و کودک، والدینش را بھ عنوان الگویی کھ بھ قوانین عمل می کنند، ببیند. نبود تعاریف
مشخص برای نقش ھرفرد در منزل، این احساس را در کودک شما بھ وجود می آورد کھ قوانین ظالمانھ ھستند و فقط برای تنبیھ او در نظر گرفتھ شده اند. در تعریف قوانین، بایدھا و نباید ھا در ھر مسئلھ را کاملا شفاف و مشخص بیان کنید و پیش از اجرای آن، تمام اعضای خانواده را در مرحلھ¬ی صحبت و قانون¬گذاری دخیل کنید. شرکت دادن کودکان در فرآیند تعریف قوانین منزل، احساس کارآمدی را در
آنھا افزایش خواھد داد. بھ جای درگیری کلامی یا محروم کردن کودک از چیزھایی کھ برایش لذتبخش است (کھ این کار جز ایحاد خشم بیشتر نتیجھ ای نخواھد داشت)، از قبل با کودکان در مورد پیامدھایی کھ
رعایت نکردن قانون در پی خواھد داشت صحبت کنید و این پیامدھا را برای تمام اعضای خانواده اجرا کنید. بنابراین اگر والدین ھم قوانین خانھ را رعایت نکنند، لاجرم مجبور بھ اجرای پیامد تعیین شده خواھند
بود.

وقتی ما اصرار می کنیم کھ کودک نباید برنامھ خاصی را ببیند، بھ استقبال نبرد قدرت می رویم. کودک برنده می شود. ھیچ استدلالی قوی تر از 《ھمھ بچھ ھای دیگر》این کار را انجام می دھند، نیست و اگر
ما ھمچنان برنامھ را تحریم کنیم، کودک بھ طریق دیگری انتقام می گیرد. پس راه حل چیست؟ قبل از ھمھ چیز، نمی توانیم از کودکانمان نھ در مقابل تلویزیون و نھ در مقابل ھر چیز دیگری کھ در معرض آن
قرار می گیرند؛ محافظت کنیم. اما می توانیم بھ کودک کمک کنیم در برابر تمایلات بد و قضاوت ضعیف مقاومت نشان دھد. این کار را قطعا نمی توان با موعظھ و نصیحت انجام داد! در فرھنگ امروز، حرف
بیشتر بھ عنوان اسلحھ بھ کار می رود تا ابزاری برای ارتباط. بھ محض اینکھ سخنرانی برای کودک را شروع کنید، او نمی شنود. ولی بحثی کھ در آن والد سوال می پرسد و سپس گوش می کند، می تواند کاملا
مفید باشد. والدین می توانند برنامھ را با کودکان ببینند و سپس برداشت خود را در فضای بازی مانند، با یکدیگر در میان بگذارند. 《نظرت در این مورد چیست؟ فکر میکنی دیگران چھ احساسی داشتند یا
شخصیت اول فیلم چھ کارھای دیگری می توانست انجام دھد؟》بدین ترتیب والدین می توانند بھ کودک کمک کنند خودش فکر کند و نگاھی انتقادی در برابر برنامھ ھای تلویزیون پیدا کند. اگر والدین گوش
کنند، کودک توانایی اش را در ارائھ نظر کشف می کند.

از اھمیت دادن بھ عادت ھای بد بکاھید.
ھر چھ والدین در مورد عادت ھای بد بیشتر جار و جنجال کنند، آنھا بدتر می شوند. در این مقولھ ھمھ شکل ھای بازی ھای جنسی، خیس کردن رختخواب، مکیدن شست و ناخن جویدن جای می گیرند. ھیچ یک
از این رفتارھا بدتر از شکل ھای دیگر بدرفتاری نیستند . آنھا ھمانند دیگر رفتارھا در خدمت اھداف ناخودآگاه کودک ھستند. این فقط در ذھن بزرگسالان است کھ این عادت ھای خاص دارای مفھوم و اشارات
ذھنی بدتری ھستند. بنابراین، اولین گام ما در برخورد با این مشکلات، کاستن از اھمیت آنھاست. خوشبختانھ اکثر بازی ھای جنسی (مانند خود تحریکی) میان کودکان ھرگز بھ مرحلھ بزرگسالی نمی رسند،
بنابراین پیامد ّ مضری ندارند. استمنا و مکیدن شست، شکل ھایی از کسب لذتند و نشان می دھند کودک از جنبھ مفید زندگی خشنودی کسب نکرده است. اگر سعی کنیم جلوی کودک را بگیریم فقط در لذت بخش
کردن این عمل موفق می شویم. بدین ترتیب، کودک مصمم می شود این عادات را حفظ کند و در مقابل از دست دادن آن مقاومت کند. حالا عادت در ھدف دوم خودشکست دادن بزرگسالی مستبدتثبیت می شود.
ما در بھترین حالت می توانیم موضوع را نادیده بگیریم و با مھیا کردن تجارب لذت بخش از جنبھ ھای مفید زندگی بھ وسیلھ وسعت دادن بھ علائق و فعالیت ھای کودک، غیر مستقیم با مشکل برخورد کنیم.

بسیاری از نگرانی ھای ما در مورد کودکانمان بیجا ھستند. اگر آنھا متوجھ نگرانی ما شوند، اوضاع بدتر می شود و آنھا از آن ابزاری می سازند برای جلب توجھ، تشدید نبرد قدرت یا گرفتن انتقام. نگرانی ما
در مورد اتفاقات ناگوار احتمالی، از آنھا جلوگیری نمی کند. ما فقط وقتی حادثھ ای اتفاق بیفتد می توانیم برای آن کاری انجام دھیم. بھترین روش آن است کھ بھ کودکانمان اطمینان داشتھ باشیم و آرامش خود را
حفظ کنیم، تا در مواقع لزوم، آماده مقابلھ با اتفاقات ناگوار باشیم. بیشتر نگرانی والدین در این احساس ریشھ دارد کھ واقعا نمی دانند چھ کار کنند. در حالی کھ ضرورتی ندارد کھ با ھر مشکل کوچکی کھ رخ
میدھد، برخورد کنند. بسیاری از مشکلات در صورتی کھ والدین سخت نگیرندبھ این دلیل ساده کھ کودکان فقط برای نگران کردن والدین بسیاری از مشکلات را بھ وجود می آورندناپدید خواھند شد. تلاش برای
بدون مشکل زندگی کردن بیھوده است و شما قطعا موفق نخواھید شد!

وقتی والدین بعد از دعوای فرزندان خود با ھمدیگر، با یک کودک جداگانھ برخورد می کنند، اقدامی الاکلنگی انجام داده اند کھ در آن کودکی بھ قیمت تنزل جایگاه کودکی دیگر، ارتقا و تایید والدین را بھ دست
می آورد. بنابراین، عمل والدین رقابت میان کودکان را تشدید می کند. چون یکی را بھ جان دیگری می اندازند. در نتیجھ ھر کودک را برمی انگیزانند تا بھ جای مشارکت بھ دنبال رضایت ناشی از تایید والدین
باشد. بھ جای این کار بھتر است با ھمھ کودکان بھ عنوان یک گروه رفتار کنید. با مساوی کردن شرایط برای ھمھ، می توانید بر رقابت شدید موجود و آثار مخرب آن غلبھ کنید. آنھا را مانند یک گروه ببینید و
ھمھ را مسئول کاری کھ انجام داده اند، بکنید. تعیین فرد گناھکار در دعوا کار دشواری است. مشکل بھ وجود آمده نتیجھ بدرفتاری یک کودک نیست، ھمھ بچھ ھا بھ طور مساوی در اغتشاشی کھ پیامد تلاش
مشترک آنھاست، سھیمند

زمانی کھ کودک برای بھ دست آوردن آنچھ می خواھد از قدرت اشک استفاده می کند، در واقع یاد گرفتھ است کھ والدین روی حرفشان ثابت قدم نیستند و تحت تاثیر رفتارھای تحریک کننده کودک قرار می
گیرند. داشتن ثبات در واقع بخشی از نظم است و بھ شکل گیری مرزھا و محدودیت ھایی کھ بھ کودک احساس امنیت می دھند، کمک می کند. اگر روش ھای تربیتی کودک را تصادفی بھ کار بگیرید، نمی
توانید انتظار داشتھ باشید کھ ثمربخش باشد. این کار فقط باعث سردرگمی کودک می شود. اگر روی حرف خود بایستید و در برنامھ آموزشی تان ثابت قدم باشید، کودک احساس امنیت خواھد کرد. او احترام بھ
نظم را می آموزد و دقیقا می داند کھ در کجا قرار دارد

والدی کھ بھ علت آنکھ کودک 《آنچھ من می گویم》 را انجام نمی دھند، برآشفتھ میشود، بھ احتمال زیاد درخواست ھای غیرمنطقی می کند و صرفا سعی دارد کودک را کنترل کند. این کار معمولا موجب
تحریک نبرد قدرت می شود. والد نمی تواند تشخیص دھد کھ چنین تلاشی بھ ایجاد رابطھ بالادست_زیر دست می انجامد. برتری بزرگسال دیگر پذیرفتھ نمیشود. بنابراین، کودک مصمم میشود تا برای فرار ازسیطره والد، نافرمانی کند. کودکی کھ احساس می کند خواستھ ای بھ او تحمیل میشود یا مرئوس واقع شده با نافرمانی تلافی میکند. اگر ما بھ شیوه ای غیرآمرانھ درخواست ھایی معقول و ضروری داشتھ باشیم،
می توانیم از این تعارض ھا اجتناب کنیم. ما ھرگز نباید از کودک بخواھیم کاری را انجام دھد کھ دوست نداریم از خودمان ھمان درخواست بشود. وقتی می خواھیم درخواستی از کودک بکنیم، باید حواسمان بھ
موقعیت و توانایی اش باشد. وقتی دفعات درخواست را کم کنیم و بیشتر روی کمک کودک حساب کنیم، تا خدمت یا اطاعت او، ارتباط دوستانھ و رضایت بخش را گسترش خواھیم داد.

شما نمی توانید بھ معلم آموزش دھید کھ چگونھ با فرزندتان رفتار کند. عوض کردن معلم نیز کار شما نیست. وظیفھ والدین آن است کھ بھ فرزند خود کمک کنند راھھای بھبود رابطھ ضعیف خود با معلم را پیدا
کنند و نیز راھھایی بیابد تا در مدرسھ یا مھد کودک، خودش را راحت تر احساس کند. در این مواقع می توانید بھ فرزندتان این جملات را بگویید: 《آیا فکر می کنی وقتی دانش آموزی از معلم خود متنفر باشد،
معلم خوشحال خواھد بود؟》یا《 اگر تو معلم بودی و یکی از دانش آموزانت از تو متنفر بود، چھ کار می کردی؟》و بعد در ادامھ می توانید بگویید 《معلم تو ممکن است ھمان طور کھ تو میگویی بدجنس
باشد، من نمی دانم. متاسفانھ، ھیچ کس نمی تواند ھمھ چیزھای خوب را با ھم داشتھ باشد. ما باید از آنچھ داریم بھترین استفاده را ببریم. من مطمئنم تو با شرایط موجود راحت نیستی. پس بیا ببینیم برای اینکھ
راحت تر باشی چھ کاری می توانی انجام دھی.》
بھتر است ارزیابی کودکتان را مورد چالش قرار ندھید، چون حس خصومت او را افزایش میدھد و موجب می شود کھ بخواھد از نگرش خود مبنی بر بدجنس بودن معلمش دفاع کند. جانبداری شما از معلم
موجب افزایش خصومت فرزندتان می شود و از سوی دیگر، جانبداری چشم بستھ از فرزندتان بھ معنی آن است کھ از رفتار بد او در مدرسھ حمایت کرده اید. در عوض بھ ناراحتی او اشاره کنید. پذیرش
احساس داشتھ باشید و درباره مشکل کودک صحبت کنید. این گونھ بھ کودکتان کمک کرده اید تا راھھای مشارکت بیشتری برای تسکین ناراحتی خودش پیدا کند.
*کودک نیازی ندارد در برابر محیطش حمایت شود، ھمچنین نیازی ندارد کھ محیط را برای او از نو تغییر دھیم. چیزی کھ او نیاز دارد راھنمایی در پاسخ ھایش بھ محیط است

ھمکاری با ما

مطالب جدید