افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی به ­صورت شدید از این­که مورد نگاه و قضاوت دیگران قرار بگیرند می­‌ترسند. ممکن است این ترس آن­قدر شدید باشد که کار، درس یا سایر فعالیت­‌های فرد را تحت تاثیر قرار دهد.

با این­که بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی درمی‌یابند که ترسشان بیش از اندازه و غیر منطقی است، نمی­‌توانند بر آن غلبه کنند.

آن­‌ها اغلب چند روز یا چند هفته قبل از شروع وضعیتی که از آن می‌­ترسند دلشوره می­‌گیرند. به ­علاوه، معمولا دچار عزت نفس پایین و افسردگی می­‌شوند.

در بعضی از موارد، اختلال اضطراب اجتماعی تنها به یک موقعیت مثل ترس از سخنرانی در جمع، محدود می­‌شود یا ممکن است فرد تنها زمانی­‌که کنار دیگران است دچار علائم اضطراب اجتماعی شود. اگر درمان اضطراب اجتماعی انجام نشود، پیامدهای جدی به دنبال دارد. مثلا، مانع از رفتن افراد به محل کار یا مدرسه می­‌شود و فرد نمی‌­تواند با دیگران دوست شود.
علائم فیزیکی، که معمولا همراه با استرس شدید ناشی از اختلال اضطراب اجتماعی است، شامل سرخ شدن، تعریق، لرزش، حالت تهوع و اختلال در گفتار می­‌شود.

از آن­جایی­‌که این علائم اضطراب اجتماعی ظاهری ترس از مورد تایید واقع نشدن را افزایش می‌­دهد، خود علائم منبع دیگری از ترس است و چرخه­‌ی پلیدی را به وجود می‌آورد: از آن­جایی که افراد دچار اختلال اضطراب اجتماعی نسبت به تجربه­ این علائم نگران می­‌شوند، احتمال بروز علائم نیز بیشتر می­‌شود.

اختلال اضطراب اجتماعی معمولا در بین اعضای خانواده وجود دارد و ممکن است همراه با افسردگی یا سایر اختلالات اضطراب نظیر اختلال هراس یا اختلال وسواس فکری-عملی باشد. بعضی از افراد دچار اختلال اضطراب اجتماعی برای فرار از این وضعیت به الکل یا مواد دیگر رو می‌­آورند که منجر به اعتیاد می­‌شود.

برآوردها نشان می­‌دهد حدود ۷ درصد از جمعیت ایالت متحده دچار اختلال اضطراب اجتماعی هستند. اختلال اضطراب اجتماعی در زنان دو برابر مردان رخ می‌­دهد اما درصد بیشتری از آقایان برای درمان این وضعیت کمک دریافت می­‌کنند. این اختلال معمولا از کودکی یا اوایل نوجوانی شروع می‌­شود و به­ ندرت پیش می‌­آید که بعد از ۲۵ سالگی رخ دهد.