آسیب و اختلالات رشد مغزی قبل از تولد یا در اوایل کودکی رخ می دهد. این بیماری ها ممکن است در اثر عوامل ژنتیکی ایجاد شده باشند و یا آسیب های مغزی حاصل از قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی باشد (مانند اختلال طیف الکل جنین، عفونت، آسیب جسمی مغز یا اعتیاد به مواد مخدر در مادر). ناهنجاری های رشدی مغز معمولاً در تمام طول زندگی، فرد را تحت تأثیر قرار می دهد و علائم بر روی طیفی از کودکان و بزرگسالان و افراد با خفیف تر یا شدیدتر مبتلا به ناتوانی ذهنی دیده می شوند.

کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلالات رشد مغزی ممکن است یک یا چند علامت داشته باشند که شامل مشکلات یادگیری، مشکلات زبان و خواندن، مشکلات تمرکز و توجه، نقص حسی، اختلال در حافظه و فراخوانی، مشکلات موجود در موقعیت های اجتماعی و پردازش عاطفی است. مشکلات دیگر می توانند شامل تشنج، صرع و نقص حرکتی مانند فلج مغزی باشند.

برخی از کودکان متولد شده با اختلالات رشد مغزی همچنین می توانند در سیستم های ارگان های دیگر به عنوان بخشی از یک سندرم، نقص داشته باشند. غالباً، چنین نقص هایی در سایر سیستم های اندام می تواند تهدید کننده زندگی باشد و بنابراین اکثر مراقبت های بالینی به سمت مدیریت آن علائم هدایت می شوند.

اما، هنگامی که وضعیت تهدید کننده زندگی کنترل شود، این اختلال مغزی است که بیشتر اوقات روی کیفیت زندگی فرد تأثیر می گذارد. بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات رشد مغزی می توانند به اوتیسم مبتلا شوند یا دچار انزوای اجتماعی و تنهایی شوند.

همچنین در موارد بهداشت روان مانند اضطراب شدید و افسردگی، شیوع بالایی در میان کودکان وجود دارد. اکنون تصور می شود بیماری های روانی دیگری مانند اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی نیز ناشی از تغییرات در رشد مغز است.

هزینه ای که افراد باید برای بیماری های عصبی متحمل شوند سنگین است و هزینه های قابل توجهی برای افراد، خانواده ها / مراقبان و جامعه آن ها به همراه دارد. شناسایی و مداخله ی اولیه منجر به بهبود نتایج برای کودکان آسیب دیده و خانواده های آنها خواهد شد.